De molen stond nog op het noorden en er kwam een warme, dunne zuidenwind op, geheel conform de windroos "onbestendig" dan weer eens een vlaag dan weer een zaam. We moesten dus halfom krooien, geen lolletje in de vochtige warme wind. "Hai, t swait stoat mie op rogge" mopperde Gerrit, die over zijn kleding ook nog een overall droeg. Ik had zelf wat dunnere kleding aan, maar dat hielp maar ten dele. Krooien op de GP is nog steeds een tamelijk zware klus en even later gutste ook bij mij het zweet van het gezicht. Pfoei. Toch die kruiring eens extra smeren..

Afijn, na een kwartiertje krooien stond-ie andersom. Windbord er in, zeil er voor, vang er af.. ja, verdraaid, net een zaam. Okay, dan maar aandrukken. Het kampaltouw moeten we nog vervangen en dus moeten we momenteel de pal er in de kap uithalen en vastzetten. Dat had Gerrit dan ook al keurig gedaan, maar dat werkte nu tegen ons: aandrukken, naar de vang draven, ai, daar wastie alweer terug gelopen. Nou ja, gelukkig, Remy en Gerrit waren er immers ook en met behulp van haak, drukwerk en haastig vangen als-ie terug dreigde te lopen kregen we de zeiltjes er toch voor. Weifelend besloot de GP even niets te doen. Aanduwen dan maar en ja, gelukkig trok nu ook de wind aan en daar ging-ie. Meer dan 30 eindjes werden het niet. Veiligheidsnetten spannen en dan eerst koffie drinken, besloten we.

De computercrash van verleden week had ik al met al aardig overleefd: alle data keurig weer teruggekregen en voor de kenners onder u kan ik melden dat ik gelijk van de gelegenheid gebruik heb gemaakt om mijn schijven te mirroren en mijn kernel eens te updaten. Scheelt toch een slok op een borrel: de standaard SuSE kernel had DMA uit staan, ik heb het nu aan gezet en joepie, dat scheelt nogal: ik haal nu 50-80 MB/sec waar het eerst niet veel meer dan 3 MB/sec was.

Mijn mail deed het dus ook weer en daar vond ik een mailtje van Kees Vanger, die me de foto stuurde die je hieronder ziet. De foto is overigens niet door Kees gemaakt maar door Rienk van den Berg, molenaar op "den derde" van de Nederwaard. Zo je ziet is er een roed afgebroken en naar beneden gekomen. Dit komt normaal gesproken niet zo heel vaak voor - maar nu lijkt het wel een epidemie. Ik citeer Kees:

"Grote paniek in molenland, aangezien er de laatste tijd grote problemen zijn met diverse roeden: roedebreuk op 2 juni 2005 van molen nr. 2 van de Nederwaard; alle wieken van molen De Hoop in Almelo moeten onmiddellijk worden verwijderd. Uit een inspectie met röntgenapparatuur blijkt dat de molenwieken zo slecht gelast zijn, dat het onverantwoord is de molen te laten draaien. De gevaarlijke situatie heeft elf jaar bestaan. De inspectie met röntgenstralen was dinsdag, omdat in Kinderdijk een zelfde molenwiek naar beneden kwam; vanmiddag (1 juli 2005) is een roede (bouwjaar 1972) van een molen te kinderdijk (Overwaard nr 7) afgeknapt [zie foto - HWK] Molen No 7 van de Nederwaard bewoond en bemalen door Arie Gerrit Hoek was een van de meest malende molens van het Kinderdijk complex. De molen was altijd kampioen in het aantal as omwentelingen. Het is te hopen dat de molen weer spoedig hersteld word zodat Arie weer voor dag en dauw kan malen."

Daar sluit ik me natuurlijk van harte bij aan. Tijdens het koffiedrinken hadden we het er uitgebreid over. Een inspectie met röntgenstralen zou ook voor onze molens niet verkeerd zijn. Je moet er niet aan denken dat er ook bij ons een roed breekt...

De vastgespijkerde windborden kwamen ook nog even aan de orde. Weet u nog dat we verleden week die windborden er niet uit kregen? Nou, dat bleek te kloppen. De schilder had inderdaad de windborden vastgespijkerd, zo was bij navraag gebleken. Maar men heeft beloofd het weer in originele staat te brengen.

Na het koffiedrinken vingen we de molen en gingen we de kap in. Bij het vervangen van onze lange spruit was er ook een nieuw stel neuten in de spruit gezet en de busdeur, die eerst met scheerijzers geborgd zat, was met bouten en moeren-met-handvat vastgezet. Dat was om enerzijds het risico van het uitvallen van scheerijzers te beperken, anderzijds om het makkelijk te maken de busdeur eens los te maken. En dat was precies wat we wilden doen. Onze poortstok kun je makkelijk weghalen: je maakt de wiggen los en je kunt hem zo wegschuiven. Daarna, voor alle zekerheid, borgden we de koningspil. We maakten een stuk touw aan een achtkantstijl vast, leidden dat rond de koningspil en dan terug naar een andere achtkantstijl. Goed straktrekken, klaar - die koningspil kon nu niet naar voren wegvallen. Op de foto kun je overigens ook heel goed onze ezel en het sabelijzer zien.

Het bleek allemaal precies te kloppen, al had ik niet gedacht dat die neuten zo groot zouden zijn. Duidelijk zie je de beide neuten, gemaakt van donker, vettig pokhout. Let ook op de klodder reuzel die je boven de beide pokhouten in het smeergat zit zitten: die morgen hadden we de tap juist gesmeerd.

Poppetje gezien, kastje weer dicht. Ai, dat viel nog niet mee: bij het wegpakken van de busdeur waren de delen die in de busdeur zaten uit elkaar gevallen. Even puzzelen dus: hoe zat dat ook weer? Maar tenslotte lukte het toch en kon de busdeur er weer voor. Dan nog de beide bouten weer aandraaien en dan kon het touw er weer af.

Vervolgens werden we doorgezaagd over de vang. Remy mocht uitleggen hoe de diverse vangstukken heten. Daarna kregen we vragen over de verschillen tussen bandvang, blokvang en stutvang. Uiteraard kregen we het ook over het verstellen van de vang en de klassieke vragen over het aanlopen van de vang na het verstellen ontbraken ook nu weer niet. De GP heeft een vangbalk met een buitenvangstok, welke andere manieren kenden we nog, wilde Gerda weten. Nou, de trommelvang. En de binnenvangstok. En de evenaar. Wat zijn belegstukken en bij welk vangtype vindt je die? Enzovoort, enzovoort.

Al met al brachten we het er nog niet zo beroerd van af, vond ook Gerda. De volgende keer zullen we over het gaande werk - de molenwielen en assen - worden overhoord. Dan zal Lammert ons lesgeven.

Remy moest wat vroeger weg, zijn dochter zwom af. Ik zag hem later op de dag nog even toen ik bij de McDonalds zat met mijn gezin, maar ben straal vergeten hem te vragen hoe het afgelopen was. Zal vast wel gelukt zijn.

Gerrit, Gerda en ik borgen de molen verder op en maakten ook van de gelegenheid gebruik om de planken die we naar boven hadden gesjouwd omdat we het vloertje wilden leggen weer naar beneden te sjouwen. Het vloertje ligt er immers al wekenlang in en die planken stonden lelijk in de weg op de eerste zolder. Tevreden gingen we uit elkaar, een zwoel weekend tegemoet.