Dan zag ik het: verroest, ze hebben een hek om De Ruiten gezet! Onwillekeurig speelde de bekende tekst van Cole Porter door mijn hoofd: Don't fence me in - ik ben nu eenmaal geen liefhebber van hekjes. Maar in dit geval was het nodig: tot voor kort was al het terrein rond De Ruiten in eigendom van Willem Poort, alleen het kleine stukje waar de molen op staat was van de Slochter Molenstichting. Omdat Willem zelf molenaar was sprak het vanzelf dat molenaars en dergelijke altijd toegang tot de molen hadden. Maar Willem en zijn vrouw gaan verhuizen en het is best mogelijk dat de nieuwe eigenaar er anders over zal denken. Daarom heeft de Stichting het terrein rond de molen aangekocht, zodat men nu te allen tijde bij de molen kan zonder de eigenaar van het muldershuis lastig te moeten vallen. Als je op het fotootje hiernaast klikt krijg je een grote foto te zien van onze lesgroep - en op de achtergrond (ik heb er een rood kadertje omgezet) zie je nog net De Ruiten, nu met hekjes. Als je het niet goed kunt zien kun je binnen het rode kader klikken om een uitvergroting te zien te krijgen.

Het opzeilen van de molen ging vlot, ieder nam een eindje. "Vaar vollen" oreerde ik. En zo deden we het ook. De vang los en in no time draaide de molen 70 endjes. Gerda had nog even zorg: gaat het niet te hard? Is vier vollen niet te veel? Maar nee, het bleek toch een goede inschatting geweest te zijn. Wel hadden we wat zeilslag: de noordenwind is voor ons altijd minder gunstig omdat ten noorden van de GP nog wat hoge bomen staan en ook het oude gemaalgebouwtje wat in de weg staat. De noordenwind die we vandaag hadden vereist in dit seizoen wel dat je - tot de langste dag, zegt de windroos - af en toe tegen de wind inkijkt om te zien of er ook een onweersbui te zien is. Dat was vandaag niet het geval, maar je moet er altijd op verdacht zijn. Als je de bui ziet is het verstandig om de molen te vangen en aan de bliksemafleider te leggen tot de bui over is gedreven. Kun je nog afzeilen, doe dat dan, haal anders het zeil tenminste van 1 end af en zet dat end dan boven.

We zetten het gevlucht met netten af en gingen vervolgens aan de koffie. Tijdens de koffie kregen we het ondermeer over onze excursie naar Duitsland, mocht u nog meewillen, mailt u mij dan, er zijn nog een paar plaatsen vrij. Het wordt een interessante dag, waar ik uiteraard weer een excursieverslag van ga maken. Ook kregen we het nog over het weer en legde Gerda nog eens uit hoe de wind zich gedraagd als een depressie noordelijk of zuidelijk langstrekt.

Bij het opzeilen hadden we weer wat gemopperd over de veel te lange zwichtlijnen. Die waren met opzet lang gelaten toen ze werden vervangen, zodat we ze zelf op maat konden maken. Nou, laten we dat dan nu maar eens doen ook, besloten we. Alie mocht het vangen nog een paar keer oefenen, dan stond de molen stil en togen Gerrit, Remy en ik aan de gang met het inkorten van zwichtlijnen. Een veel te lange bokkepoot kreeg ook gelijk een behandeling: die sneden we halverwege door en Gerrit splitste er vervolgens de zwichtlijn direct in. Nou ja, dat wilde hij, maar helaas was hij net even te kort om er goed bij te kunnen. Een oplossing werd gezocht en gevonden: we hebben altijd een dik blok onder de staart liggen en dat blok diende nu als schavot voor Gerrit. Zo kon hij er keurig bij.

Alle afgesneden stukken moesten natuurlijk ook van een nette takeling worden voorzien en dus kon ik die nou eens naar hartelust oefenen. Het is eigenlijk heel makkelijk: je legt een lus langs het touw, waar je dan vervolgens overheen wikkelt. Als je voldoende slagen hebt gemaakt steek je het wikkeltouw door de lus en trekt aan het andere eind van de lus aan. Even bijknippen en klaar is Kees.

De andere cursisten maakten ondertussen schoon in de kap. De molenmaker had weliswaar geveegd maar toch lagen er nog her en der wat krullen hout. Daarbij geeft het altijd hopen stof en andere rommel als er in de molen gewerkt is. Maar na een uurtje vegen ziet de kap er er nu weer keurig uit.

Na afzeilen gingen we om half een uiteen. Ik had nog een hele middag werk voor de boeg: het gras moest voor het eerst dit seizoen worden gemaaid. Een klus waar je aan de ene kant wat tegenop ziet omdat het gras dan lang en weerbarstig is en nog vol ligt met takken en steentjes. Anderzijds zie ik er altijd naar uit: het markeert het begin van het buitenseizoen. De koude winter is nu echt voorbij.

De eerste tijd hebben we geen les op zaterdag: volgende week excursie naar Duitsland, de week erop is het Koninginnedag, op 7 mei gaan we weer op reis, dan naar de Schaan.. eh .. Zaanse Schans. De 14 mei is het molendag, dan zal Lammert ongetwijfeld de hele dag bij de molen zijn en krijg ik vast nog wel de kans om wat te oefenen. Oh ja: 20 april geeft Kees Vanger weer een theorieles en deze keer ga ik eens bij hem kijken. Ik maak uiteraard wat foto's en een klein verslagje. Tot volgende week!