Afijn, na het kruiden.. eh.. kruien van de molen, waar Peter, Remy en Gerrit me bij assisteerden, stond-ie enigszins krimpend op de wind. Ik kuurde eens naar de wolken, besloot dat-ie toch echt in het werk moest met deze wind en dan nog zou ik er liever geen windborden in zien. Lammert, die ook al geen honderd endjes type is, vond dat ook. Even naar binnen, Gerrit slingerde zijn slinger met enthousiasme in het rond en bracht zo de wervelbalk in de stand dat de kammen elkaar grepen. De vang er af en met veertig-vijftig endjes kwam de GP toch aan haar gezonde lichaamsbeweging toe.

De vang - dat is ook zo: die is weer helemaal de oude. De molenmaker is geweest en heeft de sporing van de vang hersteld. Ook is de as een beetje getempeld (omhoog gebracht). De afgebroken bordveren waren in eerste instantie niet goed vervangen maar dat is nu ook hersteld. Al met al wordt de GP keurig onderhouden. Wel zijn we er nog steeds niet achter waarom die vijzel nou zo bonkt, dat blijft een punt van zorg.

We hebben vervolgens vrij lang gesproken over de stand van zaken rond de Enterprise in Kolham - de aanbesteding gaat deze week de deur uit. Ik heb al tekeningen gezien en dat ziet er mooi uit: de molen wordt hersteld in de staat zoals hij ongeveer moet zijn geweest in de jaren vijftig. Dus: zonder riet - het is ook geen poldermolen - en met houtdelen, die in de lengte aangebracht gaan worden. Ook onze excursie van verleden week kwam nog aan de orde. Op de weg terug waren we, na ons bezoek aan Wissink's möl, voor het gevoel van de cursisten door mijn navigatiesysteem via lange omwegen naar huis gestuurd. Zelf heb ik al lang geleden geleerd dat die juf het meestal bij het juiste eind heeft, maar zelfs ik stond raar te kijken van de route die we volgden: allemaal dorpjes, zestig en tachtig kilometer wegen, een heel stuk door Duitsland.. Remy had het naderhand nog eens nagerekend en kwam tot de conclusie dat ze het toch bij het rechte eind had gehad. Vanaf Wissink's Möl loop er nu eenmaal geen snelweg naar Slochteren.. Wissink's molen bleek trouwens niet alleen op mij grote indruk gemaakt te hebben. bleek bij onze nabespreking. Maar alle molens die we hadden bezocht hadden, elk op hun eigen manier, grote indruk achtergelaten.

Vervolgens deden we nog wat aan theorie: kap en achtkant. Ondertussen maalde de molen lustig en liep nu ruim 60 enden. Helaas nog geen water, met deze wind zouden we heel wat kuubjes kunnen verplaatsen. Het lijkt er op dat we de verhoging van het peil niet mee gaan maken, zodat het alternatief - circuitbemaling - nu weer in beeld is. Grieto is al wezen kijken en heeft al tekeningen gemaakt, begrepen wij van Lammert - de vingers jeuken ons, maar we zijn toch echt afhankelijk van ons Waterschap en moeten dus geduld oefenen.

Vervolgens in de straffe wind nog het voorleggen van zeilen geoefend en een stormproefje gedaan. Met kletsnatte zeilen in een regenstuiver is dat toch weer een heel andere ervaring dan in je hemdje op een warme zomerdag...