Afijn, een significant deel van de Groninger molenaars was aanwezig en de sfeer was positief. Dat we samen verder moeten vindt eigenlijk iedereen wel, al herinnerde een oudere molenaar ons er aan dat we al vaker samen op weg waren gegaan. Hij vergeleek met een kruiwagen vol kikkers: alle kikkers zitten aan het begin van de rit nog in de kruiwagen, maar als je begint te rijden wippen de kikkers er een voor een uit. Die fraaie beeldspraak werkte op ieders lachspieren, maar de serieuze ondertoon ontging niemand. Zo moet het niet weer, daar was ieder het ook over eens. Alle kikkers moeten deze keer samen in de krooi blijven zitten.

Er waren ook nog workshops, ik zat bij de workshop "opleidingen". De lezer weet mogelijk van mij al dat ik meen dat er een veel te hoge drempel ligt voor de vrijwillige-molenaar-in-spe: een opleiding van 2 jaren, een stevige hap theorie, een proefexamen, dan het examen.. ga er maar aan staan. Ik doe mijn opleiding met veel plezier, daar niet van, maar als je ook nog een drukke baan hebt die vaak ook 's avonds tijd van je vraagt, een vrouw en jonge kinderen, daarnaast nog andere hobbies en een sociaal leven, dan wordt het moeilijk. Het is maar goed dat Marga, mijn vrouw, zoveel begrip toont en er een dik jaar mee wil leven dat haar kerel niet alleen in de week vrijwel nooit beschikbaar is maar ook nog elke zaterdagmorgen bij een molen staat om zijn mulderspapiertje te halen. Niet iedereen heeft dat geluk. Kort en goed: die drempel kan wat mij betreft wel wat lager. Daarbij moet de lezer zich realiseren dat ik niet pleit voor minder praktijk. Ik pleit er ook niet voor dat we maar wat aanrommelen: het gaat om duur erfgoed waar we goed mee om moeten blijven gaan. Maar ik pleit wel voor minder breedte. Wat moet, zo vraag ik me altijd af, een poldermulder met kennis van korenmolens, of een Groninger molenaar met kennis van beltmolens? Waarom moet een korenmulder ook olie kunnen slaan of gort kunnen pellen?

Mogelijk komt het ook omdat ik molens niet als hobby heb. Ik ben in 1994 achter deze molen gaan wonen en zag met lede ogen dat de molen heel veel stilstond. Als iets je niet zint dan kun je er wel over klagen, maar dan moet je ook de consequentie trekken en er iets voor willen doen, meen ik. Vandaar dus mijn betrokkenheid: ik zie het als een stukje werk, een daad die je (met plezier, daar niet van) doet voor de gemeenschap waar je deel van uit maakt. Zoiets als het halen van oud papier voor school, of het blussen van brand als lid van de vrijwillige brandweer. Het is voor mij dus juist geen hobby, het is (leuk) werk. Ik zal mezelf dan later ook liever "onbezoldigd molenaar" noemen. "Vrijwillig" molenaar klinkt in mijn oren ook wat raar: zijn er ook onvrijwillige molenaars, vraag ik me dan af..?

Er is een lichting molenaars die het juist goed vindt dat mensen schrikken van de zwaarte van de opleiding: zij redeneren dat je niets op molens te zoeken hebt als je niet zoveel mogelijk tijd in molens wilt steken. Je scheidt zo mooi het kaf van het koren, redeneren zij. Ik zie de positieve kant van zo'n benadering ook wel: je krijgt zo hele goede, enthousiaste en breed inzetbare molenaars. Maar de praktijk wijst uit dat er te weinig mensen zijn die dit diepe enthousiasme op kunnen brengen: er is al jaren een structureel tekort aan molenaars, terwijl de eisen maar steeds verder aangescherpt worden: kennis van de ARBO-wet, milieu-eisen, biotoopkennis en wat dies meer zij. Ik maak me sterk voor een modulair systeem: opleidingen voor molengastheren (die rondleidingen en lezingen organiseren en bijvoorbeeld bij molendagen de molenaar assisteren ), een opleiding voor poldermolenaar, een opleiding voor olieslager etc. - zodat je inderdaad een gediplomeerd poldermolenaar kunt zijn, of een korenmolenaar.

Terecht wees Jaap-Jan Sterenberg er op dat je er met het laagdrempelig maken van de opleidingen nog niet bent: de moleneigenaren moeten ook anders gaan acteren. Zij accepteren enerzijds noodgedwongen soms dat er ongediplomeerde molenaars op een molen werken, anderzijds laten zij soms toe dat er meerdere molens door slechts 1 gediplomeerd molenaar gedraaid worden, die natuurlijk maar op 1 molen tegelijk kan zijn. Je moet dus aan twee kanten werken: de opleiding zou laagdrempeliger en korter kunnen, de moleneigenaren zouden de dan in grotere getale beschikbaar komende molenaars ook daadwerkelijk regelmatig in moeten zetten. Er volgt te zijner tijd nog een verslag, waarvan ik een samenvatting op deze site zal plaatsen.

Ondertussen hadden we vandaag ook nog les. Helaas, vrijwel geen wind en het beetje wat er stond kwam ook nog net uit de voor de Groote Polder meest ongunstige hoek: het noordwesten. Dat is juist waar een paar enorme bomen effectief alle wind tegenhouden. Het zijn prachtige bomen, daar niet van, maar op een dag als vandaag zou je het liefst zien dat ze opklapbaar waren. Nou ja, gelukkig komt de wind meestal uit de voor ons wel vrije westelijke richtingen.

Nu we dus niet veel konden doen hebben we de boel maar weer eens schoongemaakt: zolders geveegd, vogelpoep gekrabt. Verbazingwekkend hoeveel van dat spul er uit die kleine vogeltjes komt. Gerrit heeft vandaag de slinger herplaatst en is verder gegaan met het maken van borgingen op de planken van het hemeltje. Ook hebben we een tijdje met de vijzel gespeeld: die kun je met de hand rondtrekken en wij merkten nu toch duidelijk dat het bonken in de vijzel zelf zit. Toch een beetje kromgetrokken, denken we nu. We hebben hem vandaag met de bolle kant naar boven gezet, wie weet trekt het nog weer recht.

Een probleem waar we nog geen oplossing voor hebben is onze vlag. Tijdens de Monumentendag had Lammert de vlag uitgestoken. Onze vlaggemast heeft een wat onhandig systeem: een touw waarvan je het ene eind bovenaan de vlag maakt, het andere eind onderaan de vlag en dan het touw rondtrekken tot de vlag boven hangt. Maar laat nou verdorie die vlag vast blijven zitten bovenin en het onderste touw losschieten.. hoe krijg je dat ding nou weer beneden? We hebben van alles bedacht, maar nog geen oplossing gevonden. En dus wappert er op de Groote Polder momenteel een hoogst merkwaardige vlag. Als u een oplossing weet, mag u het zeggen.

Omdat we volgende week excursie hebben en we allerhande typen gevluchten gaan bekijken hebben we vandaag ook alvast wat theorie hieromtrent behandeld: Van Bussel, fokwieken, allerhande soorten neuzen, remkleppen. En na al dat schoonmaken en theoretiseren dan toch ook nog even een zeiltje voorgelegd: een lange halve. De molen vervolgens met opzet compleet fout weggezet: met de kruikabel aan de verkeerde kant, de bezetketting dus ook - we wilden eens kijken of de tweede ploeg dat door zou hebben. Ik was er vanmiddag ook nog even en jazeker: ze hadden het door. Goed zo!