Toch hebben we wel degelijk een aantal klussen gedaan: zo zijn er kabouterboekenplankjes opgehangen. Eh.. kabouterboekenplankjes? Ja, kijk maar eens op de foto, daar lijken ze toch echt op.. maar natuurlijk zijn ze niet echt voor de molenkabouters bedoeld. Gerrit had deze keurig gelakte plankjes gemaakt om onder penlager (foto links) en halslager (foto rechts) te bevestigen. Op de linker foto kun je trouwens, liggend op het boventafelement, een schraper zien liggen: ook die is door Gerrit gemaakt met het oogmerk daarmee de glijring makkelijker schoon te kunnen maken. Die kabouterbankjes zijn er voor dat zij nu, in plaats de zoldervloer, het overtollig vet opvangen. Omdat de plankjes zijn gelakt en geen enkel uitsteeksel of verdiep hebben kunnen we het overtollig vet er zonder veel problemen afvegen. Nou nog een naam voor die dingen: kabouterbank? Vetvangplank? Vetstoel? Reuzelsteun? Varkensplank? Wie het weet mag het zeggen..

Meer werk: op de begane grond, naast de maalgang, lag er altijd een eigenaardige hobbel in de vloer. Die vloer bestaat uit steentjes - gewone bakstenen, eigenlijk - en die hobbel was lastig: je struikelt er makkelijk over. Vandaag hebben we de steenlaag maar eens even weggehaald en wat blijkt: er zit een deels betonnen, deels stenen stiep onder. Je kunt nog een roestig draadeind zien ook. Heeft daar ooit een electromotor of dieselmotor gestaan? Wij weten het niet. Afijn, dat ding moet nu in ieder geval zover weg worden gehakt dat de vloer netjes gelegd kan worden. Gerrit zal zijn kango meenemen, want met een hamer en beitel is het onbegonnen werk, mogelijk doen we dat eens op een avond.

Maar eerder deze week was er al veel meer gedaan: zo hebben we nu een heuse nieuwe windwijzer in de vorm van een zogenaamd "speelmolentje". Lammert, die een houtdraaibank heeft en twee rechterhanden, heeft dit schitterende molentje in elkaar gezet. Daarbij zit de elegantie in de details: ook onze speelmolen heeft een askop, waarin de roeden precies zoals dat hoort gewigd zitten, de hoek van de bovenas is precies goed en de molen heeft, net zoals de GP, ook al geen kogellagers. In tegenstelling tot de GP is onze speelmolen echter wel zelfkruiend en daartoe voorzien van een staart, die ook nog is voorzien van de naam van onze molen, nota bene goud op snee.. klik op de foto om deze details te bekijken. "Mooi waark, Lammert!"

En zelf had ik deze week nog een paar avonden huisvlijt aan het herstellen van het ANWB informatiebord. Dat bord zit aan het hek wat rond de GP staat bevestigd en moet er ergens eind jaren 1970 op zijn gezet: het refereert nog aan het plaatsen van de vijzel in 1978. Inmiddels ligt er alweer een nieuwe vijzel in onze vijzelgoot, maar die staat er nog niet op vermeld. Afijn, zo'n bord is gemaakt van Trespa en ze hebben dan de letters er in gefreesd. Maar naar 20 jaar of meer zijn die letters niet meer leesbaar. Daar heb ik nu dus wat aan gedaan: bord er af halen, met een naald de letters uitkrabben, dan met witte verf de letters weer vullen, laten aandrogen, overtollige verf grofweg verwijderen, laten drogen en dan tenslotte met een schuurspons de laatste restjes overtollige verf verwijderen. Het bord is nu weer goed leesbaar.

Volgende week lessen we op de molen in Zuidlaren. Oh ja, dat is ook zo: ik heb het verslag van mijn vakantiemolenbezoek ook on-line gezet. Ga naar de hoofdpagina en klik in het vakje "Themas" de link "Vakantiemolens 2004" aan als je mijn verslag wilt lezen.

Update! Rust roest - jawel, maar gebruik van een molen brengt ook mee dat je soms moet ontdekken dat bepaalde onderdelen niet echt helemaal jofel meer zijn. Een molenaar in opleiding uit onze middagploeg - wij hebben immers de luxe van 2 ploegen leerlingmulders - had bij het inzetten van een windbord plots een halve bordveer in zijn handen. Gerda Koster, onze instructrice, die tamelijk frele van bouw is, trok vervolgens bij de controle van de overige bordveren nog twee middendoor: totaal rot, bleek. De prachtige nieuwe verflaag ten spijt zullen we er 3 nieuwe op moeten zetten. Zo gaat dat in molenland. Maar het is altijd nog beter dan wanneer de bordveren breken tijdens het malen - en de onderste windborden daardoor mogelijk uitbreken en bij een gangetje van 80 enden als ongeleide projectielen rondvliegen..