Eerst de luiken er uit - en gelijk feest: een enorme hagelbui overviel me, juist toen ik het eerste luik uitnam. Daar zit je dan gezellig nat te worden met een luik in je handen waar striemende hagelvlagen hun uiterste best op doen om hem beneden te laten landen. En jij dus worstelen om het ding er weer netjes in te krijgen, wat bij rustig weer al even goed passen is, laat staan onder deze condities. Weer wat geleerd: ook als je alleen maar schoon wilt maken is het goed om het weer in de gaten te houden.

Ik had de deur beneden open laten staan en dat had consequenties: plots stak een voor mij onbekende meneer zijn kop door het trapgat van de smeerzolder. Het bleek ook een molenaar te zijn, die nog had gelest bij de vorige mulder van de GP (Cor Kosmeijer). We kwamen aan de praat, ik gezeten op de vangbalk en hij zittend op de smeerzoldervloer. In zo'n gesprek blijkt maar weer dat er allerhande opvattingen leven over hoe we als (aankomende) molenaars er voor moeten zorgen dat we ook in de toekomst voldoende vrijwillige molenaars hebben.

Zelf ben ik de mening toegedaan dat je ook, mogelijk zelfs vooral, jonge mensen moet betrekken bij het in stand houden van de molens. Nu wordt nog veel op (bijna) gepensioneerden gericht, althans: als ik mijn gast mag geloven. Ook ben ik voorstander van deelcertificaten: een wat lichtere variant van de opleiding die resulteert in een certificaat waarmee je bijvoorbeeld alleen een poldermolen mag bedienen. Het opleidingstraject van het Gilde wordt namelijk door velen als te zwaar gezien. Het is ook geen sinecure: minstens 150 maaluren, twee dikke mappen met theorie in het koppie stampen en gemiddeld 2 jaar bijna elke week een dagdeel praktijk, ga er maar aan staan. Voor mensen met kinderen en werk is dat niet altijd haalbaar. Veel mensen schrikken dan ook als ze deze eisen horen. Het is moeilijk te begrijpen waarom je als vrijwilliger zo'n zware beroepsopleiding moet voltooien.

Mijn gast, die trouwens zelf wel relatief jong was (nog geen dertig) dacht over een aantal zaken heel anders dan ik: hij stelde dat het toch wel een goede zaak was dat er een stevige drempel was om te voorkomen dat mensen "zo maar even" een molen gaan draaien. Hij stelde dat we ons juist wel op de 50 plussers moesten richten, die - ik citeer - wel een zinvolle dagindeling konden gebruiken. Hij stelde ook dat mensen, die op 1 type molen hadden gewerkt in de praktijk toch na verloop van tijd ook iets op een ander type molen wilden doen en dat zou dan weer niet kunnen als je alleen een deelcertificaat had. Afijn, het was een interessant gesprek, waarbij we het niet eens konden worden. Maar gelukkig hoeft dat ook niet: van belang is dat we het er wel samen over eens waren dat molens, nu en in de toekomst op verantwoorde wijze moeten blijven draaien.

Ik heb de smeerzolder bijna helemaal schoon gekregen. De GP heeft trouwens ook op het niveau van de vloer van de smeerzolder nog een luik wat je kunt uitnemen, waardoor je heel veel extra licht krijgt bij je werk. Aanstaande dinsdag ga ik verder en wil ik ook de hemeltjes in de kap allemaal nog uitnemen en schoon maken. De schilders hebben ze de laatste keer trouwens vastgespijkerd, dat is weliswaar heel veilig maar belemmert ook de toegang tot de glijring en maakt schoonmaken moeilijker. We halen die spijkers er dus weer uit en zullen het oude klemsysteem weer in ere herstellen.