Die morgen waren Remy en Gerrit, voor ze naar Stel's Meuln vertrokken, eerst op de GP langs geweest. Gerrit had een viertal kettinghouders geregeld. Als je de GP aan de ketting legt, doe je dat namelijk op de meest eenvoudige manier die er is: de ketting gaat vanaf de kruipaal aan de linker kant van de roede, wordt een aantal malen om de roede geslagen en dan maak je hem aan de kruipaal rechts van de roede vast. Simpel, doeltreffend en zeer veilig. Maar het heeft ook een nadeel: dat gewurm met die ketting is niet zo goed voor je roede en met name niet voor de bordschroot. Die slijt behoorlijk van het slijpen van de schakels, iets wat je bij de GP goed kunt zien. Zelf had ik er als eens over gedacht om de bordschroten op die plek te voorzien van een metalen bekleding, maar op andere molens hebben we ook andere systemen gezien. Gerrit was daardoor op een idee gekomen en had van een overgebleven stuk van een U-profiel vier prachtige kettinghouders gemaakt. Die dingen las je dan onder aan de roede, aan de binnenkant, en in plaats van de ketting om de roede te slaan leg je de ketting dan in de inkepingen. Afijn, we hebben nu dus vier prachtige kettinghouders, die we er alleen nog maar even op hoeven te lassen.

Gelukkig konden we weer draaien: de molenmakers waren er deze week geweest en hadden de vangbalk gerepareerd. Naderhand bleek een nieuwe vangbalk (nog) niet nodig te zijn. Wat heeft men gedaan: men heeft door de vangbalk lange bouten gedraaid. De bouten zijn aan de bovenkant verzonken en rusten op grote waaiers, aan de onderkant is een stevige moer aangebracht en stevig aangedraaid. Fraai werk, jongens.

De dag kabbelde gemoedelijk voort, Lammert en ik hadden hele gesprekken, maar verder was er eigenlijk niet heel veel spannends te melden. Die middag moest ik wat vroeger weg dan ik had gewild: een rommelhokje, waar mijn vrouw en ik ons al jaren aan ergeren, was uiteindelijk aan de beurt om opgeruimd te worden en daarvoor moest ik nog de nodige inkopen doen. Toen ik terug kwam zeilde Lammert de molen net af. "Houveul man hest nog had?" vroeg ik - "Och, n stuk of vieftien" bromde Lammert tevreden. Ik toog naar binnen - ik moest ook zeil leggen, maar nu op de grond..